Wolność

Myślę o wolności. Jak wspaniale byłoby zerwać z własnym ciałem, jego ograniczeniami. Wyobrażam sobie życie pełne nieskończonych możliwości. Zastanawiam się, jak bardzo upośledzony jest każdy człowiek, gdy ograniczają go zmysły, biologia, potrzeby.

Myślę o tym, jak tłumi naszą wolność bycie człowiekiem. Jakim więzieniem stały się dla nas ludzkie żądze i pragnienia. Liczne momenty, w których nie potrafimy myśleć trzeźwo, mając w głowie... myśli.

Ograniczeni nie tylko przez siebie samych, ale i przez świat - prawo, zasady, pieniądze, pokusy, krążymy, próbując się odnaleźć, próbując ułożyć choć fragment tej niemożliwej układanki. Włócząc się i walcząc ze wszystkim i wszystkimi, odkrywamy w końcu, że błądzimy bez celu. Stłamszeni, na końcu nie mamy nic.

Jednak... Czy wyzbywszy się wszystkiego, co ludzkie, będziemy wolni? Czy trzeźwość umysłu, brak potrzeb, brak marzeń niemożliwych do spełnienia to wolność?

Wyobrażam sobie życie bez uczuć. Patrzenie z boku na wszystko, na wszystkich. Życie bez pragnień do zaspokojenia, bez emocji, puste. Piękne z wierzchu, bezsensowne w środku.

Nigdy nie będziemy czuć się wolni. Dla ludzi wolność równoznaczna jest w tym, czego w danej chwili nie mają. Zawsze istnieje jakaś łąka, której trawa jest bardziej zielona.

Na czym więc polega wolność?
Na dążeniu do marzeń.
Wolność oznacza bycie człowiekiem.